புதன், 23 செப்டம்பர், 2009

தமிழர் வாணிகம்

தமிழ் நாட்டின் மூன்று பக்கங்களிலும் கடல் சூழ்ந்திருக்கின்றபடியால் தமிழர் இயற்கையாகவே அயல்நாடுகளுடன் கப்பல் வாணிகம் செய்வதில் தொன்று தொட்டு ஈடுபட்டிருந்தனர். மேலும், கடற்கரை நிலங்களில் வாழ்ந்தவர்கள் நாள்தோறும் கடலில் சென்று மீன் பிடித்து வாழ்க்கையை நடத்தினார்கள். ஆகையால், கடலில் போய் வருவது தமிழர்களுக்குப் பழங்காலம் முதல் இயற்கையான தொழிலாக இருந்தது.


கடல் வாணிகம் செய்யும் தமிழர்கள் மரக்கலங்களில் உள்நாட்டுச் சரக்குகளை ஏற்றிச் சென்று அயல்நாடுகளில் விற்றனர். அந்நாடுகளிலிருந்து வேறு பொருள்களைத் தமிழகத்திற்குக் கொண்டு வந்தனர். இவ்வாறு கொற்கை, தொண்டி, பூம்புகார் போன்ற தமிழ்நாட்டுத் துறைமுகப் பட்டினங்களிலிருந்து மரக்கலங்களில் புறப்பட்டுச் சென்று கிழக்குக் கடல் ஓரமாகவே நெல்லூர், கலிங்கம் போன்ற பட்டினங்களுக்குச் சென்று வந்தனர். இவ்வாறு நடைப்பெற்ற வாணிகம் கரையோர வாணிகம் எனப்படும்.



தமிழ் நாட்டிலிருந்து ஆயிரம் மைல்களுக்கு அப்பாலுள்ள இந்தோனேசியத் தீவுகளுக்கும் சென்று தமிழர்கள் வாணிகம் செய்தனர். இந்தத் தீவுகளைத் தமிழர்கள் “சாவகம்” என்று அழைத்தார்கள். சாவக நாட்டின் வாசனைப் பொருள்களையும் சீனத்திலிருந்து அங்குக் கொண்டு வரப்பட்ட பட்டுத் துணிகளையும் வாங்கி வந்து தமிழ் நாட்டில் இவர்கள் விற்றனர். இவ்வாறு வங்காளக்குடாக் கடலைக் கடந்து நடுக்கடலில் கப்பலோட்டிச் சென்று வாணிகம் நடுக்கடல் வாணிகம் என்றழைக்கப்பட்டது.


இவ்வாறு வாணிக நிமித்தமாகக் கடலில் செல்லுகையில் அவர்களின் மரக்கலங்கள் காற்றின் வேகத்தினால் திசை மாறிப் போகும்போது கப்பல்கள் சில புயலில் அகப்பட்டு, நீரில் மூழ்கியதும் உண்டு. நடுக்கடலில் காற்றினாலும் மழையினாலும் புயலினாலும் துன்பம் நேர்ந்த போதும் அவற்றைப் பொருட்படுத்தாமல் வணிகர்கள் மரக்கலங்களைக் கடலில் ஓட்டிச் சென்றனர். இயற்கையாகவே ஏற்படுகின்ற இந்தத் துன்பங்கள் அல்லாமல், கப்பல் வணிகருக்குக் கடற்கொள்ளைக்காரர்களாலும் சொல்லொண்ணாத் துன்பங்கள் நேரிட்டன. எனவே, இவர்கள் பாதுகாப்புக் கருதி கூட்டங்கூட்டமாகச் சென்றதோடு, வில் வீர்ர்களையும் உடன் அழைத்துச் சென்றனர்.

திரைகடல் ஓடியும் திரவியம் தேடு என்பது தமிழர் வாக்கு. வணிகத் துறையில் இவ்வளவு துன்பங்கள் இருந்தும் அக்காலத்துத் தமிழர்கள் அயல் நாடுகளோடு தரை வழியாகவும் கடல் வழியாகவும் தொடர்புக் கொண்டு பொருள் ஈட்டினர். அவர்களைச் சேர சோழ பாண்டிய மன்னர்களும் ஊக்கினர். குறிப்பாக, கடல் வாணிகத்தின் வழி பெருஞ்செல்வத்தை ஈட்டினவர்களுக்குப் பட்டம் அளித்துச் சிறப்புச் செய்தனர்.


நன்றி:- பழங்காலத் தமிழர் வாணிகம்

வியாழன், 3 செப்டம்பர், 2009

தனித்தமிழ் அரிமா இர.ந.வீரப்பனார்

இன்று உலகம் சுற்றிய மலையகத் தமிழர் பேராசிரியர் இர.ந.வீரப்பனார் அவர்களின் நினைவு நாள். தமிழே காற்று; தமிழர் நலமே மூச்சு என முப்பது ஆண்டுகளுக்கு மேலாக தமிழ்ப்பணியாற்றியிருக்கின்ற தகவிலார். அன்னாரின் நினைவாக இக்கட்டுரை வெளியிடப்படுகின்றது


இப்புவிப் பந்தில் தமிழர் வாழ்கின்ற நிலம் எங்கெல்லாம் இருக்கின்றனவோ அங்கெல்லாம் தம் காலடி பதித்தவர் பேராசிரியர் இர.ந.வீரப்பனார். உலகத் தமிழ்ப் பண்பாட்டு இயக்கத்தைத் தோற்றுவித்து உலகாள அவ்வமைப்பிற்கு நூற்றாண்டு காலம் தலைவராக இருந்தவர் ஐயா.வீரப்பனார்.


தமிழ்மொழி வளர்ச்சி, தமிழின மீட்சி என்றெல்லாம் தமிழியச் சிந்தனையுடன் தம் வாழ்க்கையை இணைத்துக் கொண்ட பேராசிரியர் பிறந்தது ஒரு நாடு, வாழ்ந்தது ஒருநாடு, மறைந்தது ஒரு நாடு. மலையகத் தமிழர் என்று இர.ந.வீரப்பனாரைக் குறிப்பிட்டால் தேயிலைத் தோட்டங்கள் நிறைந்த இலங்கைத் தமிழர் என்று பொருள்படும்;அழகிய மலைகளைக் கொண்ட மலேசியத் தமிழர் என்று பொருள்படும். கண்டி மாநிலத்தில் தேயிலைத் தோட்டங்கள் சூழ்ந்த நுவரெலியாவில் பிறந்த இவர் பின்னாளில் மலேசியாவிற்குக் குடிபெயர்ந்தார். ஆரிய மேலாண்மையும் ஆணாதிக்கச் சிந்தனையும் சூழ்ந்திருந்த தமிழ் மக்களிடம் பெண்மையைப் போற்றுதல் தமிழர் மரபு என்பதை வலியுறுத்தும் வண்ணம் தம் பெயருக்குரிய தலையெழுத்தாக முதலில் தாயின் பெயரையும் அடுத்ததாக தந்தையின் பெயரையும் இணைத்துக் கொண்டார்.


இரத்தினம் அம்மாள்- நடேசன் இணையருக்கு 1930, ஆகத்து 6-ஆம் நாள் தோன்றிய இவர் ,தமிழகம், திண்டிவனம் எண்டியூருக்கு தம் பெற்றோருடன் குடி பெயர்ந்து அதன் பின் மலேசியாவிற்கு வந்தார். இங்கு கல்வியைத் தொடர்ந்து ஆசிரியர் பணியை மேற்கொண்டார். 1953இல் ஈச்ச மரத் தோட்டத் தமிழ்ப்பள்ளியில் தொடங்கி தொடர்ந்து தென்னை மரத் தோட்டத் தமிழ்ப்பள்ளி, இரசாக் தோட்டத் தமிழ்ப்பள்ளி, கிள்ளான் மிட்லேண்ட்ஸ் தோட்டத் தமிழ்ப்பள்ளி, பந்திங் சுங்கை ச்சோ தமிழ்ப்பள்ளி, காப்பார் நகரத் தமிழ்ப்பள்ளி என பணியாற்றி 1985இல் ஓய்வு பெற்றார். ஆயினும் 1990 வரி கிள்ளான் அப்துல் சமாட் இடைநிலைப்பள்ளி பள்ளியில் தமிழ்க் கற்பித்த இவர் 1990 உடன் தன் ஆசிரியப் பணிக்கு முற்றுப்புள்ளி வைத்தார்.


1951-ஆம் ஆண்டு, நாகம்மாள் என்னும் நல்லாளை மணந்த வீரப்பனாரின் திருமேனி, பொன்னி, அருணன், முல்லை ஆகிய நான்மக்களும் குடும்ப வாழ்வை அமைத்துக் கொண்டனர். ஏறக்குறைய 45 நாடுகளுக்கு பயணம் மேற்கொண்டு அங்கெல்லாம் வாழ்ந்த தமிழர்களுடன் தொடர்புக் கொண்டு தமிழையும் தமிழர்தம் பண்பாட்டையும் இடையறாது பற்றியொழுக வேண்டிய அவசியம் பற்றி அந்தந்த நாட்டு பொறுப்பாளர்களிடம் வலியுறுத்தியும் வந்தார்.

முப்பதுக்கும் மேற்பட்ட நூல்களை இயற்றியுள்ள பேராசிரியர், கடைசியாக எழுதிய நூல் “உலகத் தமிழர்”- பாகம் 3 என்பதாகும். அந்த நூல் வெளியீட்டு விழாவில் கூட அவரால் முழுமையாக ஈடுபட முடியாத அளவிற்கு இர,ந.வீரப்பனாருக்கு உடல் நலம் மிகவும் பாதிக்கப்பட்டது. இலக்கியத் தேனீ என்றழைப்பதைவிட தமிழ்ப்போராளி என்று இவரைக் குறிப்பிடலாம். படைக்கருவி ஏந்தாமல் தாளையும் கோலையும் துணை கொண்டு வடித்த தமிழியச் சிந்தனைகளையே கருவியாகக் கொண்டவர் பேராசிரியர் அவர்கள்.

‘வியட்நாமிற்கு’ பயணம் மேற்கொள்ள வேண்டும் என்ற எண்ணம் மட்டும் இவருக்கு ஈடேறாமல் போனது. உலகத் தமிழ்ப் பண்பாட்டு இயக்கத்தின் ஏழாவது மாநாட்டை வெள்ளி விழா மாநாடாக சென்னையில் நடத்திவிட்டு சொந்த கிராமத்திற்குப் போன வீரப்பனார், அதற்கு முன்பே மிகவும் உடல் நலிவுற்றிருந்த நிலையில் மேலும் பாதிப்புற்று 1999 ஆம் ஆண்டு இதே நாளில் தமிழகத்தில் இயற்கை எய்தினார். ஆனாலும், அவர் வடித்துத் தந்த தேனொத்த தமிழியச் சிந்தனைகள் உலகத் தமிழர்தம் சிந்தையை ஆளும் எந்நாளும்! பேராசிரியரைப் பற்றி உலக அளவில் ஏராளமானோர் நூல்களைப் புனைந்துள்ளனர். அவர்களில் குறிப்பிடத் தகுந்தோர் தமிழகப் பாவலர் கதிர் முத்தையனார், இலண்டன் சுதேரா முருகையன் ஆகியோர் ஆவர்.

புதிய சிந்தனையும் மாறுபட்ட பார்வையும் கொண்டிருந்த இர.ந.வீரப்பனாரின் நெஞ்சத்தில், எளியோருக்கு இரங்கும் கனிவு’ எப்பொழுதும் நிறைந்திருக்கும்....


போற்றிடுந் தமிழ் இலக்கியமாக் கழகம்
ஏற்றிய இரா.ந.வீரப்பத் தமிழன்
பயனிடும் தனித்தமிழ் பாரெல்லாம் பரவ
நயனிடும் தொண்டால் நற்பணி செய்வோன்'

பாவலர் சா.சி.குறிஞ்சிக்குமரனார்
பாவணர் தமிழ் மன்றம், மலேசியா

நன்றி :- நக்கீரன் - மலேசிய நண்பன்